از کلمات دیگری که در روایات آمده «استظهر» است که آن هم بمعنای حفظ کردن است .
در صحاح اللغة و لسان العرب آمده :
استظهر الشی ای حفظه و قرأء ظاهرا .
استظهار کرد چیزی را یعنی حفظ کرد آن را وازحفظ خواندن آن را[1].
ودر حدیث :کسی که قرآن را قرائت کندپس آنرا استظهار کندیعنی آنرا حفظ کند.[2]
در معجم الوسیط نیز آمده:
استظهره الشی: حفظه وقراه حفظا بلا کتاب.
استظهار کرد چیزی رایعنی حفظ کردآن را واز حفظ بدون کتابت خواند.[3]
از کلماتی که به معنای حفظ کردن آمده ، ماده «ذکر» است.
علامه طبرسی رحمة الله در ذیل آیات« ولقد یسّرنا القرآن للذکر»[1] و « و اذکرن ما یتلی فی بیوتکن من آیات الله و الحکمة»[2] ماده ذکر را به حفظ تفسیر می کند.
الف) و لقد یسرنا القرآن للذکر ای سهلناه للحفظ و القراءة حتی یقرأ کله ظاهرا.[3]
یعنی قرآن را آسان کردیم برای حفظ و قرائت تا اینکه از حفظ قرائت شود.
ب) و اذکرن ما یتلی فی بیوتکن من آیات الله و الحکمة ... قیل اذکرن ای احفظن ذلک...[4]
گفته شده «اذکرن» یعنی حفظ کنند آن را .
بررسی لغتهای حفظ قرآن1 :
عمده کلمه ای که از حفظ قرآن به ذهن انسان متبادر است ماده «حفظ» می باشد اما حق مطلب آن است که در زمان نزول آیات ، الفاظِ دیگری در این زمینه استعمال می شده و رایج بوده و دقت در آیات و روایات این مطلب را روشن می سازد.
از آنجایی که ادعای این مطلب ، کمی دور از ذهن می باشد،کلماتی که در این رابطه وجود دارد را کمی بررسی کرده و از اهل لغت برای آن استشهاد می آوریم.
ماده «قرء» از کلماتی است که به معنای حفظ استفاده و به حافظین صدر اسلام« قراء القرآن»[1] اطلاق می شد.
علامه طباطبائی رحمة الله می فرمایند:
«کسانی که به قرائت ، حفظ وضبط آیات و سوره های قرآن مشغول بودند ، قراء نامیده می شدند.»[2]
از آن جا که قرآن کریم این کتاب عظیم الهی به صورت فاجعه باری در بین ما غریب شده است،در این نوشته بر آن شدم که مطالبی عرض کنم که ،نه تنها رابطه ما با قرآن کریم ،عمیق تر شود، بلکه این انوار قدسیه را در سینه خود ذخیره کنیم و لحظه به لحظه این توفیق را داشته باشیم تا پروردگار مهربان با ما سخن بگوید .
